Η ομφαλική κήλη είναι μια κατάσταση που εμφανίζεται γύρω από τον ομφαλό (ή “κοιλιακός λώρος”) και συμβαίνει όταν ένα τμήμα του εντέρου ή άλλου κοιλιακού περιεχομένου προεξέχει μέσω ενός αδύναμου σημείου στο κοιλιακό τοίχωμα στην περιοχή του ομφαλού. Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι είτε συγγενής (παρουσιάζεται από τη γέννηση) είτε αποκτηθείσα (εμφανίζεται αργότερα στη ζωή).

Τι είναι η Ομφαλική Κήλη;

Η ομφαλική κήλη συμβαίνει όταν το κοιλιακό τοίχωμα γύρω από τον ομφαλό δεν αναπτύσσεται πλήρως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δημιουργώντας μια μικρή τρύπα ή αδύναμο σημείο. Αυτή η αδύναμη περιοχή μπορεί να επιτρέψει στο εντερικό περιεχόμενο ή λίπος της κοιλιάς να προεξέχει μέσω αυτής, προκαλώντας την ορατή προεξοχή γύρω από τον ομφαλό.

Αιτίες Ομφαλικής Κήλης:

1. Συγγενής Ομφαλική Κήλη:
   • Προκύπτει κατά τη γέννηση όταν το κοιλιακό τοίχωμα γύρω από τον ομφαλό δεν κλείνει σωστά. Αυτή η κατάσταση είναι πιο συχνή σε βρέφη, ιδιαίτερα σε εκείνα που γεννιούνται πρόωρα ή με χαμηλό βάρος γέννησης.
2. Αποκτηθείσα Ομφαλική Κήλη:
   • Ανάπτυξη σε ενήλικες λόγω παραγόντων που ασκούν πίεση στην κοιλιακή χώρα, όπως:
     • Υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία.
     • Εγκυμοσύνη, όπου η κοιλιά τεντώνεται και δημιουργείται πίεση στην περιοχή του ομφαλού.
     • Συνεχής έντονη καταπόνηση ή σήκωμα βαρέων αντικειμένων.
     • Χρόνια δυσκοιλιότητα που προκαλεί πίεση στην κοιλιακή χώρα.

Συμπτώματα Ομφαλικής Κήλης:

• Ορατή Προεξοχή γύρω από τον Ομφαλό: Η πιο χαρακτηριστική ένδειξη είναι η εμφάνιση ενός εξογκώματος στην περιοχή του ομφαλού, που μπορεί να αυξάνεται σε μέγεθος κατά την άσκηση ή όταν πιέζεται η κοιλιά (π.χ., κατά το βήξιμο ή το σήκωμα βαρών).
• Πόνος ή Δυσφορία: Ο πόνος στην περιοχή της κήλης μπορεί να είναι ήπιος ή έντονος και να επιδεινώνεται κατά την άσκηση ή τη σωματική καταπόνηση.
• Αίσθημα Βάρους ή Σφιξίματος στην Περιοχή του Ομφαλού.
• Σοβαρά Συμπτώματα (σπάνια): Αν η κήλη εγκλωβιστεί ή στραγγαλιστεί (δηλαδή, το έντερο ή το περιεχόμενο δεν έχει ροή αίματος), μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο και χρειάζεται άμεση χειρουργική επέμβαση.

Διάγνωση:

Η διάγνωση της ομφαλικής κήλης γίνεται κυρίως μέσω κλινικής εξέτασης. Ο γιατρός θα ελέγξει την περιοχή του ομφαλού για την παρουσία εξογκώματος ή προεξοχής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί υπερηχογράφημα ή άλλες διαγνωστικές εξετάσεις για να εκτιμηθεί η σοβαρότητα της κήλης ή για να επιβεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει άλλη παθολογία.

Θεραπεία:

Η θεραπεία της ομφαλικής κήλης εξαρτάται από το μέγεθος και την κατάσταση της κήλης:

1. Ασυμπτωματικές και Μικρές Κήλες:
   • Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μικρές ομφαλικές κήλες, ιδιαίτερα στα βρέφη, δεν απαιτούν άμεση χειρουργική επέμβαση και μπορεί να κλείσουν μόνα τους καθώς το παιδί μεγαλώνει.
   • Σε ενήλικες, μικρές κήλες που δεν προκαλούν προβλήματα μπορεί να παρακολουθούνται και να ελέγχονται σε τακτική βάση.
2. Χειρουργική Αποκατάσταση:
   • Σε περιπτώσεις που η ομφαλική κήλη προκαλεί πόνο ή επιπλοκές ή αν δεν επουλώνεται από μόνη της, η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη.
   • Η χειρουργική αποκατάσταση περιλαμβάνει την επιστροφή του εντερικού περιεχομένου στη σωστή του θέση και την ενίσχυση του αδύναμου σημείου με ράμματα ή ένα τεχνητό πλέγμα (ενισχυτικό υλικό).
   • Η επέμβαση μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:
     • Ανοιχτή Χειρουργική Επέμβαση: Ένας χειρουργός κάνει μια τομή στην περιοχή της κήλης και πραγματοποιεί την αποκατάσταση.
     • Λαπαροσκοπική Χειρουργική: Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία με μικρές τομές και ειδικά εργαλεία που επιτρέπουν την αποκατάσταση χωρίς μεγάλη επιβάρυνση στον ασθενή.

Ανάρρωση:

Η ανάρρωση μετά την εγχείρηση εξαρτάται από τον τύπο της επέμβασης. Σε περίπτωση λαπαροσκοπικής επέμβασης, οι ασθενείς συνήθως αναρρώνουν γρηγορότερα και μπορούν να επιστρέψουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες σε λίγες ημέρες. Αντίθετα, η ανάρρωση από ανοιχτή χειρουργική επέμβαση μπορεί να χρειαστεί μερικές εβδομάδες.

Πρόληψη:

Η ομφαλική κήλη συνήθως δεν μπορεί να προληφθεί, καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι συγγενής. Ωστόσο, για τις αποκτηθείσες ομφαλικές κήλες, η αποφυγή της υπερβολικής καταπόνησης, η διατήρηση υγιούς σωματικού βάρους και η αποφυγή της χρόνιας δυσκοιλιότητας μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης.